Aan de wijn.

Als een ware asceet drink ik al jaren geen alcohol, eet ik zo min mogelijk suiker, tarwe en melkproducten in de hoop dat ik daarmee de migraine aanvallen kan verminderen. Ik heb mij vaak genoeg schuldig gevoeld als ik naar mijn idee ‘teveel’ van deze ‘verboden’ middelen had genomen terwijl ik niet eens zeker wist of dit inderdaad een negatieve invloed heeft. In teksten over migraine worden veel voedingsmiddelen genoemd die mogelijk een trigger kunnen zijn. Al heel lang lette ik  strikt op mijn voeding zonder dat ik precies kon ontdekken wat juist wel of niet goed voor mij is. Een brief met de gebruiksaanwijzing van mijn lichaam, ergens in een fles drijvend en ik maar staand aan de wal wachtend tot de fles bij mij aanspoelt. Afgelopen week heb ik voor het eerst weer eens een goed glas wijn gedronken tijdens een etentje. Ik voelde mij net een puber die eens lekker tegen de gestelde grenzen aanschopt. Enigszins licht in mijn hoofd drukte ik de twijfel weg en nam nog een half glas. Een paar dagen ervoor had ik, terwijl ik een fles wijn tegen mijn wang hield, met een spiertest uit de Toegepaste Kinesiologie, vastgesteld dat mijn lijf bepaalde wijnen kan verdragen. Het is zo bijzonder om te ervaren dat mijn lichaam mij door middel van een zwak of sterk gevoel in een bepaalde spier kan vertellen wat wel of niet goed is voor mijn energiehuishouding. Dat ik nu concreet kan testen wat ik beter wel of niet kan eten geeft rust. De flessenpost is toch nog aangekomen en ik ben druk bezig om de tekst te ontcijferen. 

Littekens.

Uit 9 jaar durend wetenschappelijk onderzoek, door het Leids Universitair Medisch Centrum, blijkt dat migraine zijn sporen na laat in de hersenen. De eerste resultaten uit 2004 laten zien dat kleine infarctjes in de kleine hersenen leiden tot blijvende hersenschade. Deze dode plekjes in het hersenweefsel worden 7 keer zoveel bij mensen met migraine gevonden in vergelijking met mensen die geen migraine hebben. En vrouwen met migraine hebben een verdubbelde kans op littekenvorming in de witte stof in de grote hersenen. En hoe meer aanvallen, hoe meer afwijkingen er te zien zijn op de scans. Het kan leiden tot trager denken en het maken van meer fouten. Ik heb dus ook een grotere kans dat piepkleine stukjes van mijn hersenweefsel door zuurstofgebrek afsterven. Dat mijn denken af en toe hapert kan dus wel degelijk met de migraine samenhangen en het gaat dus veel verder dan alleen de ontregeling van de hersenfuncties tijdens een aanval. De erkenning voor de mist in mijn hoofd valt samen met het heldere besef hoe weinig prioriteit er gegeven wordt aan deze serieuze neurologische aandoening. Terwijl er in ons land iedere dag ongeveer 70.000 mensen een migraine aanval hebben. Net als de pijn blijft de schade aan de hersenen verborgen voor de buitenwereld. Zoals een scan de beschadigingen laat zien hoop ik de impact van migraine zichtbaar en grijpbaar te maken. Met verhalen en portretten wil ik de littekens oplichten zodat anderen er hun ogen niet meer voor sluiten.