Verfrissende stilte.

Zittend aan mijn bureau bij het raam, uitkijkend op mooie statige bomen, hoor ik prachtige vogelgeluiden vermengd met het geraas van de snelweg. Ik probeer mijn gehoor te strelen met de geluiden uit de natuur en andere tonen, zoals het getimmer in het gebouw, buiten te sluiten. In de overtuiging dat ik op dit yoga- en retraiteweekend geen stoorzenders maar verfrissende stilte wil horen. Hopeloos natuurlijk. De hoofdpijn mag er van mij ook niet zijn en neemt daardoor des te meer ruimte in. Ik wil de klanken in mijn concert veranderen en alleen prettige aktes in mijn leven. Net zo hopeloos. Dan ineens hoor ik in alle geluiden samen muziek. Ik verstil en laat het idee van hoe het zou moeten zijn los.

Voor mooi weer spelen.

De lente hangt in de lucht. De zon staat aan een strakblauwe hemel met hier en daar een schapenwolkje. Groen ontspruit en niet alleen in de moestuintjes van mijn zoontje. Overal om mij heen bespeur ik bedrijvigheid in en om het huis. In mijn lijf is het ook grote schoonmaak. Ik ben met de medicatie tegen huismijtallergie gestopt en heb nu al een week geen enkele chemische stof mijn bloedbaan ingestuurd. Het lijkt wel of mijn lichaam dit laatste zetje nodig had om de winter te kunnen verdrijven. Ik voel dat mijn herstel een sprong maakt en zou wel willen kwinkeleren als de roodborstjes buiten. Op andere momenten slaat de vorst om mijn hart. -Als ik maar geen migraine krijg- gaat het dan door mijn hoofd. Durven vertrouwen op een mooi seizoen gaat nog wel even duren. Eén ding weet ik zeker; als het dondert in mijn hoofd, ga ik niet meer voor mooi weer spelen. 

Defect apparaat.

Het is nog steeds niet duidelijk hoe migraine precies in de hersenen te werk gaat. Ik probeer de wetenschappelijke bevindingen tot nu toe te begrijpen maar vindt het allemaal zeer verwarrend. Ik geef er mijn eigen draai aan. Migraine is voor mij kortsluiting onder mijn schedel. Op hol geslagen elektrische impulsen verhogen de druk in mijn hersenpan. De bedradingen in mijn hoofd kunnen de prikkelingen niet meer verwerken. Alarmsignalen worden afgeleverd op verkeerde stations. De pijn vertelt dat de radertjes zijn vastgelopen en stoom afblazen. Explosieve chemie tussen stofjes. Alsof er een defecte Willie Wortel machine in mijn hoofd zit. ABSOLUTE STILTE IN DE ZAAL ALSTUBLIEFT! Liggen, ogen en oren dicht, wachten, lijdzaam ondergaan tot de rust weerkeert en mijn brein zijn normale ritme terugvindt. De dag dat de wetenschap de oorzaken doorgrondt en het defecte apparaat kan repareren, dan barst ik van geluk. Dat weet ik zeker.