Voor mooi weer spelen.

De lente hangt in de lucht. De zon staat aan een strakblauwe hemel met hier en daar een schapenwolkje. Groen ontspruit en niet alleen in de moestuintjes van mijn zoontje. Overal om mij heen bespeur ik bedrijvigheid in en om het huis. In mijn lijf is het ook grote schoonmaak. Ik ben met de medicatie tegen huismijtallergie gestopt en heb nu al een week geen enkele chemische stof mijn bloedbaan ingestuurd. Het lijkt wel of mijn lichaam dit laatste zetje nodig had om de winter te kunnen verdrijven. Ik voel dat mijn herstel een sprong maakt en zou wel willen kwinkeleren als de roodborstjes buiten. Op andere momenten slaat de vorst om mijn hart. -Als ik maar geen migraine krijg- gaat het dan door mijn hoofd. Durven vertrouwen op een mooi seizoen gaat nog wel even duren. Eén ding weet ik zeker; als het dondert in mijn hoofd, ga ik niet meer voor mooi weer spelen.