Uiterlijke schijn.

“Hoe moedig is het om je baan weg te geven…..en met die beslissing je wensen, dromen en mogelijkheden eerst negatief en later  positief te beïnvloeden” schrijft een prachtige vrouw mij. Een vrouw, die net als zovelen met haar, worstelt om migraine met haar baan te combineren zonder steeds over haar grenzen te hoeven gaan. Ik heb het nog helder voor de geest. Elke keer als het hoofd pijn begint te doen een harnas van wilskracht aantrekken om rechtop de dag door te komen. Het pantser van ‘alles gaat goed’ nog eens oppoetsen en de ander verblinden met uiterlijke schijn. Het lijf gedrogeerd en beroerd van binnen zodat je net naast de werkelijkheid staat en steeds op de verkeerde knopjes drukt. Binnen- en buitenwereld passen niet meer op elkaar en in de spiegel zie je een kloon van jezelf. Ik heb de vermomming afgestroopt en ik krijg hem met geen mogelijkheid meer aan. Ik voel mij sterk in mijn kwetsbaarheid. Dat wens ik al die andere vrouwen met migraine toe, uit de grond van mijn hart.