Leven met migraine is scherp aan de wind varen. Bij harde
wind. Ik moet mijn aandacht er bijhouden en de koers steeds bijstellen. De
richting en de kracht van de wind kan ik niet veranderen, ik moet het nu
eenmaal met deze ziekte doen. De zeilen en het roer bijstellen kan ik wel. Het
zijn factoren zoals; niet teveel of te
weinig slaap, zo weinig mogelijk medicijnen, voldoende ontspanning, zo min
mogelijk suiker eten of goed omgaan met mijn energieniveau waarmee ik het schip
overeind probeer te houden. Daar krijg ik gelukkig steeds meer ervaring en
discipline in. Wat ik echter ook probeer, de migraine blijft toch gewoon komen.
En elke aanval laat een spoor van onrust achter, extreme vermoeidheid en twijfel borrelen op in zijn
kielzog. –Wanneer komt de volgende aanval? Neem ik genoeg rust? Ben ik niet te
gespannen?- Vol gas geven om deze gedachten te ontwijken en het gemiste in te
halen helpt ook niet. Af en toe ben ik het zat om tegen de golven in te batsen.
Ik zou ook weleens gewoon ontspannen voor de wind willen gaan. Maar ja, de wind
kan ik niet veranderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten