Facebook effect.

Gedrogeerd en met een gevoel als een uitgewrongen vaatdoek sta ik op het schoolplein. 'Wat zie je er goed uit!' hoor ik een andere moeder  zeggen alsof ik met schijn bedrieg. Het lijkt wel alsof mijn binnen- en buitenkant niet op elkaar passen en ik van Mars kom. Ik vertel maar niet hoe ik mij voel, geen idee met welke morse code ik dan zou moeten seinen om de afstand te overbruggen. Opgesloten in mijn lichaam rij ik terug naar huis. “Hoe geef je glans aan elke dag?” zie ik met grote kop op het tijdschrift staan wat op de deurmat ligt. Het roept een zacht maar dwingend stemmetje op wat zegt dat ik daar toch echt in faal. Alsof deze dag niet dof en grauw mag zijn. Een ander deel in mij komt in opstand. Ik verzet mij tegen het Facebook effect met alleen maar stralende gezichten. Dan schiet door mij heen: 'Misschien komen al die supermensen wel van een andere planeet en ben ik gewoon normaal'.