Lege eierdop

-Wat voel ik mij vreemd- dacht ik toen ik vanochtend wakker werd. Alsof mijn hoofd hol is, een lege eierdop. -Wat vreemd dat ik kan denken zonder dat ik mijn hersenen voel- schiet het door mij heen. Dat er iets kan voortkomen uit dit niets. Geen pijnlijke ruimtes en scherpe randen te bekennen. Ik hoef geen moed te verzamelen om op te staan. Een stil besef groeit in mij dat dit mijn eerste moment is met een compleet helder hoofd. Verwachtingsvolle blijheid roert zich. Het is voor mij toch ook nog mogelijk om mij gezond en goed te voelen. Wat voor een ander zo vanzelfsprekend is ervaar ik als een groot cadeau. Een nieuwe kans, een nieuwe ik. De volgende dag sta ik op met migraine. Het contrast is zo groot. Gisteren op de top van goed en nu in het dal van extreem ziek. Licht en duisternis. Overgeleverd aan de grillen van de natuur. Hoe kan ik deze tocht aan anderen beschrijven? Ik kan het zelf al nauwelijks bevatten.