Schaduwtongen.

Als ik niet oppas raakt de migraine alles aan. Met schaduwtongen likt het aan mijn goede dagen. Het dringt zich aan mij op, ook als mijn hoofd er vrij van is. Ik leer steeds beter de signalen van mijn lichaam te volgen en mij aan te passen aan de beperkingen ervan. Al dat voelen in mijn lijf maakt ook dat ik elke aanwijzing vertaal in mogelijke storm op komst. De angst zit strak, ik wil het zo graag afstropen. Ik wil op goede dagen onbezorgde tijd, de klauwen van de onrust ontwijkend. Vrije, lichte momenten, uitstijgend boven “de zieke” zijn. Losse schouders en sprankelende ogen. Gewoon blij zijn. Dat ben ik.