Migraine ontwricht.

Dikke groeven in mijn gezicht, een grauwe kleur, ogen half dicht geknepen, een warrige haardos en een verwrongen uitdrukking markeren mijn gezicht. Ik kan bijna niet naar mijn eigen foto, gemaakt tijdens een migraine aanval, kijken. De pijnlijke aanblik maakt dat ik terug spring in de tijd. Beelden van mijn moeder, liggend op bed met migraine, komen boven drijven. Ze zijn in mijn geheugen gegrift. De afdruk van mijn pijn past precies op het gezicht van mijn moeder alsof mijn netvlies het verleden heeft gekopieerd naar het heden. De aanblik van mijn moeder maakte grote indruk op mij. Ik voel mijn keel dichtknijpen als ik mij verplaats in mijn kinderen, die hun moeder regelmatig zo zien. Op een afstandje naar mijzelf kijkend voel ik de machteloosheid van mijn gezin. Het is zo naar als je moeder zo ziek en niet beschikbaar is. Migraine ontwricht en dat is precies wat ik met dit boek wil laten zien.