Stoorzender.

Tijdens de yogales viel een vrouw in slaap. Haar gesnurk pruttelde zachtjes door de ruimte. Op het einde van de les zag ik haar buurvrouw heel licht een hand op de arm van de slapende vrouw leggen. Ik werd geroerd door het beeld. Het beeld wat uitstraalt dat het oké is als je even niet mee doet met de groep, als je toegeeft aan wat je lichaam nodig heeft ongeacht de verwachtingen van buitenaf. Een aantal maanden geleden riep hetzelfde gesnurk bij mij irritatie op. De vrouw zou ik bestempeld hebben als een stoorzender in de volmaakte stilte. Mijn blikveld is veranderd. Ik ben milder en zachter. Vooral ook naar mijn lichaam wat mij vaak heftige pijn bezorgt. Ik luister beter naar wat het wel en niet kan. Door de migraine ben ik beperkt in het mee doen met de grote groep. Tegelijkertijd voel ik steeds meer ruimte ontstaan omdat ik het moment meer neem zoals het komt en intens kan genieten van wat er wel is. Zonder dat ze het weet heeft de snurkende vrouw hier aan bijgedragen. Een onbewuste aanmoediging voor anderen om ook goed naar zichzelf te luisteren.