De kip of het ei.

Ik ben verdrietig. Sinds het verwijderen van de Mirena tweeëneenhalve week geleden heb ik steeds migraine en bloedverlies. Verdoving en pijn in mijn hoofd wisselen elkaar continue af. Toen ik vanochtend weer met migraine wakker werd knakte er iets in mij. Het spiraaltje van mijn veerkracht is losgeschoten. Ik heb mijn lief een appje gestuurd dat ik mij zo alleen voel met mijn pijn. Geen reactie. De wereld draait door en ik sta stil. Hormonale schommelingen liggen ten grondslag aan mijn migraine. Dat wordt steeds duidelijker. Ik denk terug aan het gesprek met de UWV–arts. Hij las op mijn Curriculum Vitae dat ik goed om kan gaan met hoge werkdruk en spannende situaties. Fronsend keek hij mij aan en vroeg of dit wel kon kloppen gezien mijn chronische migraine. Hij leek te impliceren dat je toch per definitie een stresskip moet zijn als je zoveel migraine hebt. Terwijl ik op mijn werk vaak een rustpunt in de hectiek was voor anderen lukt het mij niet om het beeld van een labiel, kwetsbaar persoon bij de arts weg te nemen. Om hem duidelijk te maken dat ik uitgeput was van het volhouden en steeds maar weer slikken van zware medicijnen om te kunnen blijven werken met chronische migraine. Ik heb op eieren gelopen de laatste maanden dat ik werkte. Ik zie nu in hoeveel wilskracht ik had om zo iets vol te kunnen houden. Het steekt als anderen een oordeel vellen over de oorzaak van migraine zonder precies te weten wat het inhoudt. Stress en perfectionisme zijn geen oorzaken van migraine, hooguit een trigger. Sterker nog; migraine veroorzaakt stress. Je hersenen raken ontregeld wat zich kan uiten in lichamelijke spanning. Daarnaast veroorzaakt het onverwachts kunnen uitvallen stress. Dus wat was er eerder; de kip of het ei?