Strong back and soft front.

Honderdnegenendertig dagen na de ziekenhuisopname en welgeteld drie er van zonder hoofdpijn. Naast de migraine aanvallen heb ik heel vaak een doffe pijn in mijn hoofd. Alsof ik mij achter matglas bevind en steeds net naast het moment grijp. Het gevoel dat ik een fractie van een seconde achterloop op de werkelijkheid en het zwaartepunt zich in mijn hoofd bevindt. Dan laat ik van alles uit mijn handen vallen, stoot mijn hoofd en vergeet steeds dingen. In een interview met een meditatie goeroe las ik de volgende woorden: “It is good to have a strong back and soft front”. Dat wil zeggen een sterke ruggengraat en een open en milde houding naar het leven en anderen. Met hoofdpijn en drie kinderen om mij heen wordt het eerder  “strong front” (oftewel boze moeder) en “soft back” (oftewel staat op instorten). Dat ik dit echter allemaal doorsta zonder de moed op te geven getuigt toch wel van kracht. Een kracht van binnenuit die maakt dat ik altijd weer kan focussen op wat ik wel heb in mijn leven. Volop liefde!