Up your face.

'Mag ik jou portretteren?' vraag ik mijn roeimaatje nadat ik haar heb uitgelegd wat mijn doel is. In haar grote blauwe ogen zie ik de vreugde van de herkenning.  Ik merk dat mijn project haar aanspreekt om de erkenning van het leed.  Gedeelde pijn verzacht. Een up your face portret op het toppunt van je migraine flatteert natuurlijk niet. Toch zegt ze spontaan dat ze graag meewerkt. Dit wakkert mijn verlangen aan om veel meer mensen te bereiken en een gezicht te geven aan hun pijn. Ik voel mij blij met dit vooruitzicht en roei met lichte slag terug naar de haven. Dat ik geen enkele ervaring heb met portretfotografie heb ik er maar niet bij verteld. Met passie spring ik in het diepe, techniek komt later wel.