De kip of het ei.

Ik ben verdrietig. Sinds het verwijderen van de Mirena tweeëneenhalve week geleden heb ik steeds migraine en bloedverlies. Verdoving en pijn in mijn hoofd wisselen elkaar continue af. Toen ik vanochtend weer met migraine wakker werd knakte er iets in mij. Het spiraaltje van mijn veerkracht is losgeschoten. Ik heb mijn lief een appje gestuurd dat ik mij zo alleen voel met mijn pijn. Geen reactie. De wereld draait door en ik sta stil. Hormonale schommelingen liggen ten grondslag aan mijn migraine. Dat wordt steeds duidelijker. Ik denk terug aan het gesprek met de UWV–arts. Hij las op mijn Curriculum Vitae dat ik goed om kan gaan met hoge werkdruk en spannende situaties. Fronsend keek hij mij aan en vroeg of dit wel kon kloppen gezien mijn chronische migraine. Hij leek te impliceren dat je toch per definitie een stresskip moet zijn als je zoveel migraine hebt. Terwijl ik op mijn werk vaak een rustpunt in de hectiek was voor anderen lukt het mij niet om het beeld van een labiel, kwetsbaar persoon bij de arts weg te nemen. Om hem duidelijk te maken dat ik uitgeput was van het volhouden en steeds maar weer slikken van zware medicijnen om te kunnen blijven werken met chronische migraine. Ik heb op eieren gelopen de laatste maanden dat ik werkte. Ik zie nu in hoeveel wilskracht ik had om zo iets vol te kunnen houden. Het steekt als anderen een oordeel vellen over de oorzaak van migraine zonder precies te weten wat het inhoudt. Stress en perfectionisme zijn geen oorzaken van migraine, hooguit een trigger. Sterker nog; migraine veroorzaakt stress. Je hersenen raken ontregeld wat zich kan uiten in lichamelijke spanning. Daarnaast veroorzaakt het onverwachts kunnen uitvallen stress. Dus wat was er eerder; de kip of het ei?

Ontremd.

Tijdens en na een migraine aanval voel ik mij vaak ontremd. Ik kan compleet verrast worden door de heftigheid van mijn emoties. Een kleine aanleiding is genoeg om een golf van boosheid door mij heen te laten spoelen. Het vuur verspreidt zich tot  in alle uithoeken van mijn gestel zodat er geen stukje Hottie meer overblijft om het tij te keren. Ik heb mijzelf dan even niet meer onder controle. Voor ik het weet heb ik hard geschreeuwd of met een deur gesmeten. Op dat moment ben ik in contrast met mijzelf. Alsof mijn spiegelbeeld mij even heeft overgenomen. Dat is schrikken voor mij en zeker ook voor mijn gezin. Het maakt de titel “Twee gezichten” nog treffender. De neuroloog bevestigt mijn verhaal en legt uit dat migraine de hersenen op meerdere terreinen ontregelt zodat je je ook heel anders kunt gaan gedragen. De laatste maanden dat ik nog werkte was ik echt mijzelf niet meer. Ik was in een chronisch ontregelde staat. Ik besef achteraf pas de enorme impact op mijn gezin. Ik kan mijn kinderen nu gelukkig uitleggen wanneer ik ontremd kan reageren en mij dan terugtrekken. Ze begrijpen dat het door de ziekte komt en niet door hun gedrag. Mijn dochter gaf mij met haar woorden een prachtig cadeau: ‘Mam, ik ben zo blij dat ik je weer terug heb.’   

Op televisie.

Het wervelt in mijn hoofd, indrukken van de afgelopen dagen en flarden van gedachten schieten alle kanten op. De ontdekkingen bij de chiropractor, de televisie opnames en de contacten met vrouwen die mee werken aan mijn boek heb ik nog niet kunnen laten bezinken. Ik stap op de fiets en zoek de rust op. In het bos fiets ik langs een oude man met gebogen rug die met een varken aan de lijn aan het wandelen is. Het varken is dik, ziet er oud en versleten uit en struikelt over een tak net op het moment dat ik langs kom. Ik ga zitten op een houten bankje in het open veld om mijn kop leeg te maken. Ik kan het beeld van de man met varken echter niet loslaten. Het is de combinatie van ongewoon en kwetsbaar wat boeit en blijft hangen. Dat is precies waar de televisieproducenten van Editie.nl gebruik van hebben gemaakt in het televisie item over migraine waar ze mij kort voor geïnterviewd hebben. Ik heb open verteld over migraine in relatie tot werk en gezin en foto’s laten zien van heftige migraine aanvallen. De verslaggever overviel mij met de vraag: ‘Waar heb je spijt van?’ en ik werd zichtbaar emotioneel. Dat is denk ik precies waar ze op gehoopt hadden. Met deze vraag heb ik iets zeer persoonlijks bloot gegeven en natuurlijk is dit juicy stukje eruit gepikt en uitvergroot. Voordat ik kon bedenken of ik dat wel wilde was het al uitgezonden op televisie. Mijn zin: ‘Ik heb weleens overgegeven op het werk omdat ik te laat naar huis ging’ werd de volgende kop, in grote letters, op de website van Editie.nl: ‘Stiekem braken op het werk’. Met mijn neus in de wind en de zon besef ik dat ik blij ben met de aandacht voor migraine én dat ik mij enigszins misbruikt voel. Maar goed, we hebben elkaar gebruikt en soms is dat oké.