Bewolkte horizon.

Gisteren werd ik wakker en voelde ik mij licht en vrij. Geen pijn, nergens een spoortje te bekennen. Tijdens de yogales wandelde de energie door mij heen, bruisende belletjes van binnen. Fietsend op de terugweg trok de kou van de stromende regen door mijn huid en sloeg mijn stemming om. Het contrast van deze goede dag met al die dagen waarop ik mij slecht voel, walste met volle kracht mijn besef binnen. Het dunne streepje blauwe lucht maakt pijnlijk duidelijk hoe vaak en dicht mijn horizon bewolkt is. Ik weet ineens weer wat ik mis en hoe makkelijk het leven is als de zon schijnt. Een flinke huilbui luchtte mij enigszins op. Een tocht over het water spoelde het laatste restje somberheid weg. Vanochtend stond ik prompt op met hoofdpijn, de rij wolken is weer gesloten.