‘Het is lastig dat je ziek bent maar je belast mij niet’
zegt de vrouw op de televisie tegen haar man met ALS in een vergevorderd
stadium. Ik herken het gevoel mijn partner tot last te zijn. Het idee dat ik
met mijn ziekte het leven van de mensen om mij heen moeilijker maak heeft zich
in mij vastgezet. Samenleven met iemand met migraine is lastig. Wanneer ze niet
mee kan naar dat mooie concert. Wanneer ze somber en boos is omdat ze ziek is.
Wanneer het huishouden verslonst. Wanneer ze zich afsluit voor haar man.
Wanneer ze de prikkels van de kinderen niet aankan en zich steeds terugtrekt
uit het gezinsleven. Wanneer de rest van
het gezin weer eens alleen naar een feestje gaat. Wanneer hij haar kots
opruimt. Wanneer de kinderen stil moeten zijn. Wanneer er geen eten in huis is
omdat zij op bed ligt. Wanneer je je geliefde pijn ziet lijden. Het is mijn
uitdaging om te focussen op mijn leuke kanten en mijzelf niet als een zwarte schaduw over mijn gezin te zien. Ik wil geen selffulfilling prophecy, geen gewicht aan het been van mijn man
worden maar de liefde van mijn vent blijven voelen, in voor- en
tegenspoed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten