When nothing goes RIGHT, go LEFT.

Al 2 weken geen pillen. De mist is aan het optrekken in mijn hoofd al voelt het nog wel alsof de binnenkant van mijn schedel bekleed is met een dikke wollen deken. Er prikken nog wat scherpe randjes achter mijn ogen, de laatste stuiptrekkingen van de chronische migraine. Ik dacht dat ik alleen maar blij zou zijn. Mijn buik vertelt dat er meer aan de hand is, ik voel met regelmaat een licht misselijke onrust. Diffuus, niet echt grijpbaar in woorden. Ik heb nog niet gebeld met de medisch psycholoog van het ziekenhuis om een afspraak te maken. “When nothing goes RIGHT, go LEFT” stond er op het kaartje van mijn collega’s. In eerste instantie heb ik hartelijk gelachen om deze uitspraak. Nu besef ik dat het onzichtbare landschap waar de wegwijzer LEFT  naartoe wijst me ook angst inboezemt.